Η φράση που μπορεί να σας σταματήσει πριν ξεσπάσετε στο παιδί σας

Είναι απλή αλλά αποτελεσματική!

Ως γονιός δύο μικρών παιδιών ηλικίας επτά και δέκα ετών, παραδέχομαι ότι έχω κάποιες (εντάξει, πολλές) ελλείψεις ως γονιός. Για αρχή, δεν ήμουν ευλογημένη με άπειρη υπομονή και τείνω να είμαι πολύ αντιδραστική. Βλέπετε, ξεκινώ πάντα με ευγένεια -το πορτρέτο ενός ευγενικού γονέα- αλλά μετά τα παιδιά μου αρχίζουν να μου πιέζουν τα κουμπιά και αρχίζω να μιλάω με σφιγμένα δόντια και, λοιπόν, από εκεί και πέρα όλα παίρνουν την κάτω βόλτα.

Το ένα πράγμα που πρέπει να κάνετε όταν νιώθετε ότι χάνετε την υπομονή με τα παιδιά σας

Αυτές τις μέρες, αυτό το είδος της κατάρρευσης είναι πιο πιθανό να συμβεί όταν ζητάω γλυκά από τα παιδιά μου να τακτοποιήσουν το δωμάτιό τους. Γκρινιάζουν, στενάζουν, κωλυσιεργούν, αντιμιλούν, αρχίζουν να τσακώνονται και να βρίζουν το ένα το άλλο... και αυτό που θα έπρεπε να είναι μια απλή αγγαρεία 20 λεπτών μετατρέπεται σε δύο ολόκληρες ώρες δυστυχίας για όλη την οικογένεια μέχρι να τελειώσουν το καταραμένο πράγμα που τους ζήτησα αρχικά ευγενικά. Είναι μέσα σε αυτές τις δύο ώρες που νιώθω να φτάνω στα όριά μου και να απειλώ να ξεσπάσω στο πολύτιμο παιδί μου — και ναι, ομολογώ πως κάποιες φορές δεν τα καταφέρνω. Έχουν υπάρξει φορές που άφησα τον θυμό να ξεχειλίσει με όλη τη δύναμη της φωνής μου, μόνο για να μετανιώσω αργότερα για αυτήν την απερίσκεπτη αντίδραση που είχα ως μαμά.

μπορούν να σας ηρεμήσουν όταν θυμώνετε με το παιδί σας,

Οι μέρες είναι ατελείωτες, οι νύχτες είναι μικρές και υπομονή μου εξαντλείται

Υποψιάζομαι ότι δεν είμαι η μόνη που ξέρει πώς είναι να δοκιμάζεται η υπομονή και να φτάνει στα όριά της, γι' αυτό ζήτησα από την αδειούχο κλινική ψυχολόγο και μητέρα δύο παιδιών, Dr. Bethany Cook (PsyD, MT-BC), να μοιραστεί μια απλή φράση στην οποία μπορούν να καταφεύγουν οι γονείς όταν τα παιδιά τους πραγματικά τους εκνευρίζουν. Η συμβουλή της είναι να επαναλαμβάνετε αυτή την απλή φράση στον εαυτό σας (πιθανότατα πολλές, πολλές φορές αν είστε σαν κι εμένα): Αν μπορούσαν, θα το έκαναν.

Αν μπορούσαν, θα το έκαναν.

Ομολογώ πως είχα πολλές απορίες όταν άκουσα αυτή τη συμβουλή. Κάτι μέσα μου φώναζε: «Μα τα παιδιά μου μπορούν μια χαρά να καθαρίσουν το δωμάτιό τους — γιατί να τα δικαιολογήσω;» Και τι ακριβώς μου προτείνεται δηλαδή; Να σηκώσω τους ώμους και να πω «ίσως απλώς δεν μπορούν», ενώ εκείνα λιώνουν στον καναπέ σαν μικροί μονάρχες; Όπως καταλαβαίνετε, το ειρηνικό μου ταξίδι ως γονιός έχει ακόμη αρκετό δρόμο μπροστά του — κυρίως επειδή η εσωτερική μου φωνή θυμίζει περισσότερο τους αυστηρούς, ανυπόμονους ενήλικες που με μεγάλωσαν, παρά έναν ήρεμο μέντορα. (Και, ναι… αν αυτή η προσέγγιση δεν αποδώσει, ίσως χρειαστώ κάτι πιο δραστικό. Έναν εξορκιστή, για παράδειγμα).

Η δύναμη του «όχι» - Πώς να θέσεις όρια ως νέα μαμά

Αλλά η Δρ Cook με προκάλεσε να επανασυνδεθώ με το εσωτερικό μου παιδί και με ρώτησε αν μπορώ να θυμηθώ μια φορά που ένας ενήλικας μου ζήτησε να κάνω κάτι και εγώ δεν μπορούσα. Πράγματι, θυμήθηκα μερικές φορές, όταν ήμουν μικρή και έλεγα στον μπαμπά μου ότι πεινούσα και εκείνος μου έλεγε να πάρω ένα σνακ -κάτι που ήμουν απόλυτα ικανή να κάνω, σωματικά- και απλά δεν το έκανα. Πεινούσα. Αβοήθητη. Απλά είχα κολλήσει... ψυχολογικά.

Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα για το πώς τα παιδιά μπορούν να «κολλήσουν». Ίσως στο σπίτι σας να είναι ένα παιδάκι που δεν θέλει να σταματήσει το παιχνίδι με τα τουβλάκια που ξεκίνησε όταν ήρθε η ώρα να φύγει για το σχολείο, ή ένα παιδί που απλά δεν μπορεί να κουνηθεί για να πάρει το δικό του αναθεματισμένο ποτήρι νερό, όταν εσείς ήδη προσπαθείτε να κάνετε πέντε πράγματα. Σε όλα αυτά τα σενάρια ισχύει το ρητό «αν μπορούσαν, θα το έκαναν».

Γιατί αυτό το Μάντρα λειτουργεί

Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε πως η φράση «αν μπορούσαν, θα το έκαναν» δεν σημαίνει ότι αφήνουμε τα παιδιά να κάνουν ό,τι θέλουν ή να αποφεύγουν τις ευθύνες τους (ναι, τα δωμάτια στο σπίτι μας πρέπει ακόμα να καθαρίζονται). Αυτό που υπονοείται είναι μια πιο βαθιά κατανόηση της αναπτυξιακής τους φάσης. Όπως εξηγεί η Δρ. Cook, πολλές φορές οι προσδοκίες μας συγκρούονται με την πραγματικότητα του ότι «οι μετωπιαίοι λοβοί τους δεν έχουν αναπτυχθεί αρκετά ώστε να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις μας». Δεν πρόκειται για απειθαρχία · πρόκειται για περιορισμό.

Και πώς ακριβώς βοηθά αυτή η φράση έναν γονιό να αντιμετωπίσει με ηρεμία καταστάσεις που φαίνονται απλές αλλά βιώνονται ως τεράστιες από τα παιδιά; Αναγνωρίζοντας το «αν μπορούσαν, θα το έκαναν», δίνουμε στον εαυτό μας τη δυνατότητα να σταθεί σε ένα εσωτερικό σημείο ηρεμίας και περιέργειας, αντί θυμού και απογοήτευσης. Από αυτό το σημείο μπορούμε να προσεγγίσουμε τη συμπεριφορά του παιδιού με περισσότερη κατανόηση. Όπως λέει και η Δρ. Cook, «αυτό το βήμα καλλιεργεί την ενσυναίσθηση όχι μόνο προς το παιδί σας αλλά και προς τον εαυτό σας — κάτι που πολλοί από εμάς δεν βιώσαμε μεγαλώνοντας».

25ετή έρευνα αποκαλύπτει πώς η ενσυναίσθηση «περνά» από τους γονείς στα παιδιά

Η προσέγγιση αυτή, που στηρίζεται στην κατανόηση και την ήρεμη αντίδραση, έχει τεράστια σημασία για τη σχέση σας με τα παιδιά. «Τα παιδιά δεν συμπεριφέρονται έτσι επίτηδες για να μας εκνευρίσουν», τονίζει η ειδικός. «Μόνο όταν μεγαλώσουν μέσα σε κλίμα συνεχούς φωνής και παρεξήγησης αρχίζουν να αντιδρούν με επιθετικότητα». Αντί λοιπόν να τα σπρώχνουμε προς αυτή την κατεύθυνση, έχουμε την ευκαιρία να καλλιεργήσουμε μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού , ξεκινώντας με κατανόηση προς τις δυσκολίες τους.

Ο δικός μου στόχος για αυτή την εβδομάδα; Όταν τα παιδιά μου αντιδρούν στην ιδέα να καθαρίσουν το δωμάτιό τους (και ναι, σίγουρα θα αντιδράσουν), θα πάρω μια ανάσα, θα θυμηθώ το μάντρα και θα σταθώ δίπλα τους. Θα προσπαθήσω να μπω στον κόσμο τους, να αναγνωρίσω ότι νιώθουν καταβεβλημένα και να τα ρωτήσω πώς μπορώ να βοηθήσω — είτε πηγαίνοντας μαζί τους στο δωμάτιο, είτε βάζοντας μουσική για να γίνει η διαδικασία πιο ευχάριστη. Με άλλα λόγια, θα διαλέξω να ακούσω αντί να υψώσω τη φωνή μου.

5 τρόποι που θα σας βοηθήσουν να μεγαλώσετε ένα ευγενικό, στοργικό παιδί με ενσυναίσθηση

^{*ελεύθερη μετάφραση από purewow.com}